Over Ijs, Thuiskomen en Toverkracht 🌿
I'm driving home for Christmas
Oh, I can't wait to see those faces …
Schalde uit mijn radio terwijl ik woensdagochtend om half 8 de A9 opdraaide richting Schiphol. Eindelijk, na bijna zes weken was ik weer onderweg naar Zweden.
Mocht je pas later zijn aangehaakt, we zijn per 1 nov geëmigreerd naar Zweden, alleen moet ik tot volgende zomer nog veel in Nederland zijn voor ’t Kruidenhuisje, terwijl de rest van het gezin al in Zweden woont.
Maar nu was ik weer onderweg!
Weliswaar stapvoets want er was een dik ongeluk gebeurt op de A9. Maar geen paniek, ik ben op tijd weg gegaan dus dat vliegtuig ga ik halen!
Driving home for Christmas
It's gonna take some time but I'll get there …
Yes! Schiphol, en keurig op tijd voor mijn vlucht. Ik wel, in ieder geval, maar het vliegtuig was in geen velden of wegen te bekennen. 😅 Dikke vertraging wegens ijzel in Oslo en zware windstoten in Amsterdam. Maar geen paniek, de dag is nog jong, ik kom echt wel thuis vandaag!
Flying home for Christmas
It's gonna take some time but I'll get there …
Eenmaal aangekomen op Oslo wordt er gewaarschuwd voor de slechte condities op de weg. Na een periode van sneeuw en vorst is de temperatuur tot 5 graden gestegen en is het gaan dooien, maar helaas ook gaan regenen. Niet de gunstigste omstandigheden voor een ritje van 3 uur van Oslo naar Ekshärad. Maar geen paniek, ik heb een 4x4 gehuurd, dus ik kom echt wel thuis vandaag!
Driving home for Christmas
With a thousand memories
I take look at the driver next to me
He's just the same
De wegen waren prima te doen eigenlijk. Luidkeels meezingend met Chris Rea zoef ik over de Noorse wegen. Terwijl ik een auto inhaal kijk ik met een grote grijns naar de bestuurder … die haastig weer voor zich uitkijkt. Nou zeg …
Ik kom aan bij Kongsvinger, ha lekker, op de helft! En ook al is het zwaar bewolkt, het is nog licht en ik hoop voor het donker de heuvels en slingerweggetjes in Noorwegen door te zijn. Ik neem de afslag richting Torsby en … glip en glij de bocht door. Oeps! Hier is het toch wel wat glad. Maar geen paniek, met rustig rijden kom ik echt wel thuis vandaag!
Driving home for Christmas
It's gonna take some time but I'll get there
Ik kom aan bij de heuvels en de eerste stopplek voor vrachtwagens om hun sneeuwkettingen om te doen. Die heb ik niet, dus maar een beetje rustig afremmen om een slingerstukje naar beneden in te gaan.
WTF!!!
3 seconde later sta ik met piepende banden en bijna 360 graden gedraaid, stil. Met een hartslag van 300 en ogen zo groot als schoteltjes zit ik versteend in mijn auto. Fuck, het is echt glad. Maar hè! Ik ben niet van de weg afgeschoten, dus geen paniek. Gewoon nog wat rustiger rijden, dan kom ik echt wel thuis vandaag!
Driving home for Christmas
It's gonna take some time but I'll get there
Ik kruip met 40 tot 50 kilometer per uur verder over de gladde wegen. Sommige stukken gaan beter dan anderen. Er is wel flink gruis gestrooid, maar de ijzel maakt het rijden toch een hachelijke onderneming.
Inmiddels wordt het met rasse schreden donker, de wegen smaller, steiler en de kronkels worden kronkeliger. Mijn hartslag is gedaald naar een slordige 200, maar echt lekker zit ik niet in de auto.
Ik glibber even een parkeerhaventje in om het treintje auto’s achter me voorbij te laten en sluit achter in de rij aan. Pfff… beter. Nu kan ik de lichtjes volgen en het geeft een soort van veilig gevoel dat je er niet alleen voorstaat op die gladde wegen. Geen paniek, rustig met de groep meerijden, dan kom ik echt wel thuis vandaag!
Driving home for Christmas
I take look at the driver next to me
He's just the same
De grens van Zweden komt in zicht en ik slaak een zucht van verlichting. Lekker, nu wordt het weer vlakker en de wegen wat breder.
WTF!!!
In het schijnsel van de koplampen van de auto’s voor me licht de weg op en een ijzige rilling loopt langs mijn rug. Mijn nagels bijten zich vast in mijn stuur en ik kijk verstijfd uit het voorraam. Zowat letterlijk op de grens tussen Noorwegen en Zweden veranderd de weg in één dikke ijsplaat.
Waar de wegen in Noorwegen glad waren, maar wel dik gestrooid met gruis, is hier geen gruis te bekennen, enkel één dikke melkwitte ijsplaat.
Geen paniek! GEEN PANIEK!
Blijven ademen Astrid, de auto’s voor je rijden ook nog door. Vooral niet remmen en rustig blijven rijden.
Dat vooral niet remmen was makkelijker gezegd dan gedaan, de weg ging heuvel af en een bocht kwam in het zicht. De auto’s voor me kruipen de bocht door en ik zie ze alle kanten op glibberen. Al glijdend kom ik de bocht door. YES! Ik ben niet van de weg geschoten. Maar echt gas durf ik ook niet te geven en langzaam maar zeker verdwijnt het treintje van auto’s voor me tot ik weer alleen in het stikke donker rij. Nog 40 kilometer tot Torsby, dat ga je redden Astrid, GEEN PANIEK, je komt echt thuis vandaag!!
Driving home for Christmas
It's gonna take some time but I'll get there
40 ijzige, donkere en ronduit ellendige kilometers volgen. Zelf mijn radio is ermee gestopt en ik durf geen andere zender te zoeken. Ik ploeter door, in ijzige stilte, bocht na spekgladde bocht.
2 kilometer voor Torsby schrik ik me een ongeluk, de radio springt weer aan en een vrolijk kerstliedje schalt uit de boxen. En op precies dat moment wordt het wegdek voor me donker. Het duurt nog een paar seconde voor ik registreer wat er gebeurt. Maar het wegdek is DONKER! Het ijs is weg!
Ik rem voorzichtig en de abs grijpt niet in. Het ijs is echt WEG! Met een bizar gevoel van opluchting rij ik verder, terwijl ik mijn vingernagels uit mijn stuur trek.
De lichten van Torsby glinsteren in de verte en ik word tot twee keer aan toe ingehaald door een auto. Ik kijk op mijn kilometerteller en ik zie dat ik nog steeds maar 40 kilometer per uur rij. Oeps … Opgelucht geef ik gas en ik voel hoe een immense spanning uit mijn lichaam wegzakt. Nog 30 kilometer te gaan, maar who cares, het ijs is weg en ik? Ik kom ECHT WEL thuis vandaag!
Driving home for Christmas
It's gonna take some time but I'll get there
Een half uur later draai ik de oprijlaan in, waarna ik niet veel later uitbundig wordt begroet door man en kind. Ik ben THUIS!!
Terwijl ik geniet van een heerlijk rustgevend kopje kamillethee weet ik één ding zeker, er zat vandaag een tomte op mijn schouder die me veilig heeft thuisgebracht. Een tomte of nisse is een Scandinavische beschermgeest. Doorgaans beschermen ze huis en haard, maar ze kunnen ook met je meereizen om te zorgen dat je veilig thuiskomt.
Dat is gelukt! Want hoe hachelijk de reis ook was, ik ben weer herenigd met mijn gezin en nog nooit zo blij geweest om thuis te zijn. Pure toverkracht zeg ik je!
En kun je zelf ook wel een beetje Toverkracht gebruiken? Dan heb ik een recept voor een Toverkracht wierook en een thee voor je. Twee jaar geleden begon ik de serie feestdagen recepten met Toverkracht en dit jaar sluit ik er mee af. Want de feestdagen zijn niet compleet zonder een rijkelijke dosis magie!
Lieve lezer, ik wens je prachtige en magische kerstdagen! Sta dit jaar eens extra stil bij het wonder van thuiskomen, waar dit ook is. Thuis bij jezelf, bij de mensen die je liefhebt, waar een trouwe viervoeter op je wacht, of een heerlijk kopje dampende kruidenthee. Het is pure magie!
En de feestdagen zijn het mooiste moment van het jaar om bij deze magie stil te staan.
Dus laat deze dagen een ode zijn aan alles wat je thuis maakt, de geuren, de warmte, de herinneringen, de liefde en de momenten van stilte waarin je alleen maar hoeft te zijn. Want waar je ook bent, de magie van thuiskomen reist altijd met je mee.
Magische groet,
Astrid 🌿
