De verborgen wereld van een Sáivu meer

Dwalen door de omgeving

Nu de wintervoorbereidingen gestaag vorderen en de klussen rond het huis hun ritme vinden, komt er weer tijd om op ontdekking te gaan.

Ik vind het zalig om rond te dwalen en onze nieuwe omgeving te leren kennen. Een van de beste manieren om dat te doen is met de quadbike.

Soms sla ik willekeurige paden in om heerlijk te genieten van de omgeving. Soms volg ik veelbelovende bordjes.

Zo ook afgelopen week. Je vindt hier regelmatig witte bordjes met ‘Put & Take’. Ze leiden je naar meren waar vis is uitgezet en waar je met een vergunning kunt vissen. Dit zijn vaak adembenemend mooie plekjes, dus ik zoek ze graag op.

Een prachtig bosmeer

Deze speurtocht bracht me bij een prachtig meer en ik dacht dat ik er was, maar verrassend genoeg gingen de bordjes verder en namen ze zelfs een afslag de berg op. Eerlijk gezegd betwijfelde ik of de route echt klopte, want de bewegwijzering laat hier nogal eens te wensen over. Maar goed, het was prachtig weer, en nieuwsgierig als ik was, reed ik de berg op.

Ik kan je vertellen: met onze auto was het nooit gelukt en ik heb me onderweg serieus een paar keer afgevraagd waar ik in vredesnaam uit zou komen. Maar mijn speurtocht werd dubbel en dwars beloond en ik kwam bij een werkelijk betoverend meertje. Boven op de berg, weggestopt in het bos.

Zoals zo vaak met dit soort plekjes gaat, is het vervolgens geweldig dat je dan een keurig aangelegde visplaats vindt, met steiger, een kampvuurplek, een grote parkeerplaats en zelfs wc’s. Ik kan je vertellen, de route ernaartoe deed anders vermoeden, haha

Onder een stralende zon ging ik op de steiger zitten, liet de stilte op me inwerken en mijmerde over de mythologie van de Zweedse wateren.

Sáivu meer

De Sámi noemen dit soort meren Sáivu-meren. De term Sáivu verwijst naar een verborgen wereld, een spirituele dimensie vol overvloed, groter en rijker dan de wereld die wij kennen.

In Sáivu kun je wezens ontmoeten als goden, zeemeerminnen, kleine mensen, voorouders en totemdieren. De voorouders leiden er een leven dat sterk lijkt op het onze, maar dan in een betere versie van deze werkelijkheid waarin iedereen het goed heeft.

Een Sáivu-meer heeft geen in- of uitstroming en wordt beschouwd als een meer met een dubbele bodem. Onder het zichtbare water bevindt zich een tweede, verborgen meer, met daaronder een eigen wereld.


In sjamanistische tradities kan zo’n meer dienen als toegangspoort tot de spirituele wereld. Tijdens een trancereis kun je je voorstellen dat je in het water duikt en via het meer afdaalt naar die andere werkelijkheid.

Wanneer je daar zo aan de rand van het meer zit, is het niet moeilijk je voor te stellen dat het een Sáivu-meer zou kunnen zijn. Dat zette me aan het denken over onze eigen verborgen wereld.

De verborgen binnenwereld

Je zou jezelf ook kunnen zien als een Sáivu meer. Dat wat aan de oppervlak ligt, laat je aan de buitenwereld zien. Dat wat zich onder de oppervlak bevindt, is je binnenwereld, met hierin je gedachten, gevoelens en emoties.

Maar ook jij hebt een verborgen wereld, je onderbewustzijn. Daar bevinden zich je diepste wensen, je dromen en je zielenmissie. Ee onderbewustzijn is bovendien een prachtig portaal naar een nog grotere verborgen wereld. Die van de voorouders, spirits, gidsen en nog zoveel meer. En net als de Sámi kunnen ook wij deze wereld bezoeken via een trancereis.

Maar zo ingewikkeld hoeft het niet te zijn. De meeste mensen zijn zich niet eens bewust van deze prachtige binnenwereld die je vindt wanneer je voorbij het dagelijkse tumult kijkt.

Rust en balans

Toch is het echt de moeite waard, want wanneer je deze binnenwereld gaat ontdekken, voelt het alsof je een verloren tweeling terugvindt. Delen van jezelf waar je nooit bewust bij hebt stilgestaan, laat staan naar hebt geluisterd. En zodra je dat doet, komt er rust.

Rust in het altijd maar doordenderende hoofd. Rust in je lijf en in de rollercoaster van emoties.

Sjamanistische volkeren zoals de Sámi waren zich hier maar al te bewust van. Want in deze culturen kreeg je niet enkel een kruidenmiddeltje bij een klacht of een kwaal. Zij wisten, zoveel beter dan wij vandaag de dag, dat elke klacht of kwaal slechts een uiting is van een dieperliggend probleem. Onder het oppervlak van het meer, en soms zelfs voorbij de bodem.

Om echt te kunnen herstellen is het belangrijk om de binnenwereld in balans te brengen. Alleen zo kan het oppervlak weer sprankelen.

Observeer en luister

Lieve lezer, als je de volgende keer gaat wandelen, zoek dan eens het water op. Een meer, een vennetje, een rivier, een kanaal of gewoon een sloot. Ga er even bij zitten en kijk in het water. Niet vluchtig, maar echt. Kijk voorbij het oppervlak, ook als het troebel is. Stel je voor hoe het eronder uitziet. En wat er misschien nog dieper ligt, voorbij de bodem.

Terwijl je zo zit te mijmeren, richt je blik dan eens naar binnen. Doe dezelfde oefening, maar nu met jezelf. Wat speelt er aan de oppervlak van je leven? En gluur vervolgens in je binnenwereld, wat is er gaande in je lichaam, je hoofd en in je hart?

Je hoeft er niets mee te doen of te begrijpen. Observeer het alleen en zak dan met je aandacht voorbij de bodem van je binnenwereld. Want daar, net buiten je blikveld liggen je diepste wensen, oude herinneringen, dromen en onmetelijke wijsheid.

Wat zie je daar? Hoe voelt het daar? En ligt er misschien iets op je te wachten? Een inzicht, een boodschap, iets wat gehoord wil worden?

Net als de Sámi kunnen ook wij leren om voorbij het oppervlak te kijken. Want daar, onder de rimpels van het leven, vind je de antwoorden en wijsheid die geen enkel boek je kan geven.

Lees hier het volgende verhaal (vanaf 6 november)

Lees hier het vorige verhaal