Het Sneeuwklokje
Koningin van Overgang en Wedergeboorte
Na een ochtend hard werken heb ik mezelf net op een lange wandeling getrakteerd en wat heb ik genoten!
Madeliefjes die hun snoet laten zien.
De Vlier die uitloopt.
Een Ekster die stuntelend door de lucht zwalkte, omdat de tak in zijn snavel drie keer zo groot was als hijzelf.
En de lucht die zwanger is van de eerste lentegeuren.
Wat een verschil met de afgelopen periode! We gaan van staalblauwe luchten, een scherpe zon, en een ijzige oostenwind in één klap naar grauw, grijs en miezerig, maar wel met 8 graden. En die temperatuur zorgt voor de eerste echte lentekriebels. Helemaal omdat ze morgen 16 graden voorspellen!
Ronduit genieten!
Overgangen zijn onrustig
Maar eerlijk? Dit soort periodes kan ook onrustig maken. Zo’n klein voorproefje van de lente doet ons snakken naar meer. We willen daarna niet terug naar 8 graden. We willen een échte winter met ijs en sneeuw of een stralende lente, niet dat gekwakkel ertussenin.
Dat voelt als niemandsland en dat geeft onrust.
Ons oerbrein snakt naar stabiliteit
Dat is niet zo gek, want ons oerbrein is geprogrammeerd op voorspelbaarheid. Want als je nu overleeft, waarom zou je dan iets veranderen?
Overgangsperiodes, of dat nu tussen de seizoenen is of in ons eigen leven, maken ons onrustig. De stabiliteit is even zoek, de routine ligt overhoop. Hoe avontuurlijk we ook denken te zijn, ergens diep vanbinnen zoekt ons oerbrein altijd naar vastigheid.
Een nieuw huis klinkt fantastisch, maar verhuizen zelf? Een ramp. Niet alleen omdat het een bak werk is, maar ook omdat je in een soort limbo leeft, en daar krijgt je oerbrein de zenuwen van.
Je kunt smachten naar een nieuwe baan, er helemaal klaar voor zijn, maar de sprong wagen? Dat is spannend. Want in je huidige baan weet je precies wat er van je verwacht wordt. Hier kun je op de automatische piloot draaien. En dat vindt je oerbrein heerlijk.
Zelfs als je een moeilijke periode wilt afsluiten, blijft er een stemmetje dat zich afvraagt: Maar wat nu? Die toekomst ken je niet! Hoe ellendig ook, het was wél bekend terrein, en je oerbrein klampt zich daaraan vast.
Zolang jij niet op het punt staat om het loodje te leggen, doet je oerbrein er alles aan om de boel bij het oude te laten.
Leuk dat jij weer huppelend door het leven wilt, maar wat als je dan een sabeltandtijger tegenkomt op je pad?
Liever ongelukkig dan onveilig, toch?
Het leven is geen survivalmode
Dit klinkt misschien een beetje absurd, maar ons systeem is niet geprogrammeerd om geluk na te jagen. We zijn geprogrammeerd om te overleven en ons voort te planten. Plezier en geluk zijn, wat ons oerbrein betreft, slechts geinige bijkomstigheden, maar niet waar het om draait.
Dit besef alleen al kan wonderen doen. Want zodra je doorhebt dat die onrust niet komt omdat je op het verkeerde pad zit, maar gewoon omdat je oerbrein even moet wennen, kun je het een plekje geven.
Dan geef je je oerbrein een bakkie chips, een glaasje ranja en een uurtje extra schermtijd zodat ie zich niet met jouw overgangsmoment bemoeit.
Want geluk telt wel degelijk. Het leven is te kort om simpelweg uit te zitten, het leven is er om geleefd te worden. Met volle teugen en recht vanuit het hart!
De zachte kracht van het Sneeuwklokje
Als er een kruid is dat ons hier bij kan helpen, dan is het het Sneeuwklokje wel. Zij is de koningin van Overgang en Wedergeboorte.
Ze is de ultieme grensbloem en bloeit op de grens tussen de winter en lente. Tussen dood en leven, tussen kou en warmte. Ze is daarmee niet alleen een bloem van hoop, maar ook een bloem die ons helpt bij alle overgangsfasen in het leven.
Ze staat voor je klaar:
- Wanneer je een nieuw begin zoekt, maar nog ‘in winterslaap’ zit.
- Wanneer je moed nodig hebt om uit een periode van stilstand te komen.
- Of wanneer je in een tussentijd leeft, niet meer helemaal in het oude, maar ook nog niet in het nieuwe.
Of het nu gaat om een verhuizing, een carrière-switch, een persoonlijke transformatie of het afsluiten van een moeilijke periode.
Voor al deze momenten staat het Sneeuwklokje voor je klaar. Ze geeft je veerkracht en doorzettingsvermogen om doelbewust vanuit de ene fase naar de volgende te gaan. Tegelijkertijd is haar energie zacht en troostend, een geruststellende hand op je schouder wanneer je onrust en twijfel voelt.
Dus wanneer je merkt dat je tussen twee werelden in hangt, wanneer het oude niet meer past, maar het nieuwe nog onwennig voelt, wanneer je vooruit wilt, maar je voeten nog twijfelen, draag dan het Sneeuwklokje bij je.
Als een herinnering dat een overgang geen einde is, maar een stap vooruit.
Dat je niet vastzit, maar onderweg bent.
En dat, net als het Sneeuwklokje, jij de veerkracht hebt om door de kou heen te groeien en een overheerlijk zonnetje tegemoet te gaan.
Lieve lezer, maak een heerlijke wandeling en geniet uitbundig van de zon. En kom je onderweg een Sneeuwklokje tegen? Begroet haar dan met het respect dat deze lieftallige koningin verdient en sta even stil bij de magie van dit moment – de grens tussen winter en lente.
Warme groet,
Astrid 🌿